Himalajska mačka je dugodlaka mačka sa oznakama (colourpoint). Ova pasmina, koju je stvorio čovek, dok je putem eksperimenata pokušavao da reši problem genetskih bolesti kod mačaka, vodi poreklo iz SAD-a. Švedski genetičar dr Tjebbes dvadesetih godina 20. veka ukrstio je sijamske, persijske i birman mačke. Zatim su tridesetih godina dva istraživača sa Medicinskog fakulteta na Harvardu zaključila da je potrebno dalje ukrštanje, kako bi se nasledile određene karakteristike.
Međutim, ovaj put je bilo potrebno ukrstiti ove mačke sa mačkama poznatog pedigrea. Sijamske mačke su parili sa dimastim, srebrnim prugastim mačkama i sa crnim dugodlakim persijskim mačkama, ali ovaj put su to radili s namerom, kako bi dobili mačku sijamskog uzorka sa persijskom dlakom i građom tela.
Prvo himalajsko dugodlako mače sa oznakama zvalo se Debutante i okotilo se 1935. godine. U međuvremenu su i drugi uzgajivači u SAD-u i Britaniji eksperimentisali kako bi dobili ovu pasminu.
Naziv “himalajska mačka” nije ni u kakvoj vezi sa istoimenim planinskim vencem, već su je nazvali tako zbog toga što se isti naziv koristi za iste uzorke boje kod drugih uzgojenih životinja, kao što su kunići. Dok se termin “himalajska mačka” (eng. Himalayan/Colorpoint Persian) koristi u SAD-u, ovu pasminu, koja je u Britaniji prihvaćena 1955. godine, u toj zemlji zovu dugodlaka mačka sa oznakama (Colourpoint).
Mada je uzgoj himalajskih mačaka sa pedigreom u SAD-u intenzivno započeo pedesetih godina 20. veka, mali broj ljubitelja mačaka je znao nešto više o ovoj pasmini jer se uzgajivači nisu pojavljivali na izložbama. Tek 1957. godine, kada su dve takve mačke predstavljene na izložbi u San Dijegu u Kaliforniji, ova rasa mačaka je postala poznatija.
Kada se tražio status pasmine, dva himalajska mačeta predstavljena su predsedniku tek osnovanog udruženja ACFA. Nakon što ih je ocenjivački sud video, glasali su 15 prema 1 u korist priznavanja, a iste godine usledilo je priznanje CFA-e.
Mada je to samo jedna od dugodlakih rasa sa sijamskim uzorcima, himalajska mačka ima prepoznatljive karakteristike, a to su široka glava, malene uši sa zaobljenim vrhovima, kratke, debele i snažne noge, čupav rep, kratak nos i gusta svilenkasta dlaka.
Sudije idealnim karakteristikama smatraju guste oznake i svetle boje tela, ali zbog duge dlake gustina boje kod himalajskih mačaka nije ista kao gustina boje kod sijamskih mačaka, jer sijamski uzorak zavisi od temperature.
Zahvaljujući tome što je duža, dlaka himalajske mačke hvata više vazduha nego kratka dlaka sijamske mačke, a to slabi boju oznaka. Maska odrasle himalajske mačke pokriva lice, ali se ne sme pružati preko ostatka glave, mada mužjaci imaju veće maske od ženki.
U ranoj istoriji nastanka himalajske mačke, neka udruženja su priznavala samo određene boje. Danas se kod ove egzotične pasmine priznaju oznake crne, plave, čokoladne, ljubičaste i crvene (plamen) boje, zatim sve boje kornjačastih oznaka i sve boje prugastih oznaka.
Kako bi se stvorila jednobojna čokoladna dugodlaka, ukrštane su dugodlake sa oznakama i himalajske sa burmanskim mačkama. Dobijeni potomci razvili su se u rasu koja je danas poznata pod nazivom tiffannie.